Οι μαθητές μας βραβεύθηκαν από τη Μαθηματική Εταιρία. Τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια







------------------------------------------------------------------------------------

edit post


Οι μαθητές της Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού των σχολείων μας δηλ. του 1ου και του 6ου Δημοτικού Μελισσίων έλαβαν μέρος στο Διαγωνισμό της Γαλλοφωνίας και διακρίθηκαν παίρνοντας το 1ο βραβείο Γραφικών Τεχνών ανάμεσα σε 300 σχολεία όλων των βαθμίδων Δημόσια και Ιδιωτικά όλης της Ελλάδας .Στις 20 Μαρτίου, Διεθνή Ημέρα της Γαλλοφωνίας, βραβεύτηκαν στο Γαλλικό Ινστιτούτο για την εργασία που παρουσίασαν : ένα κολλάζ με μεικτή τεχνική με ζωγραφιές,χειροτεχνίες,ποιήματα και σκέψεις τους.

Το θέμα ήταν το Αύριο δηλαδή το Μέλλον. Γι’αυτό είχαν προταθεί 10 λέξεις βάσει των οποίων θα επιχειρούσαμε να αποδώσουμε το Αύριο.

Οι λέξεις ήταν οι εξής : ailleurs : αλλού,capteur: συλλέκτης,clair de terre: φως της γης,clic: κλικ,compatible: συμβατός,désirer: επιθυμώ, génome: γονίδιο, pérenne: διαρκής,transformer: μετατρέπω,μεταμορφώνω,vision: όραμα.


Πώς δουλέψαμε:


Kατ’αρχάς εξήγησα στα παιδιά στα ελληνικά τις λέξεις αυτές και προσπάθησα να τα ευαισθητοποιήσω πάνω στο νόημά τους.Για παράδειγμα ξεκίνησα την εργασία με μια φωτογραφία που έδειχνε έναν αθλητή του γκολφ έτοιμο να ρίξει τη μπάλα και πίσω του έδυε ο ήλιος.Παρουσίασα έτσι το φως της γης.Στη συνέχεια έδειξα την ίδια δύση μόνο μπροστά τώρα ήταν ένας οπλισμένος στρατιώτης.Μιλήσαμε για το φως της γης το φυσικό και αυτό που μπορεί να προέλθει από μια έκρηξη βόμβας,απ΄τον πόλεμο.Κι αυτό φως της γης είναι.Ακολούθως τους έδειξα μία φωτογραφία ενός παιδιού που είχε σπαράξει στο κλάμα.Μιλήσαμε λοιπόν για τις συνέπειες του πολέμου,για ό,τι γίνεται στο κόσμο,για τα ανθρώπινα δικαιώματα,τον αιώνα του διαφωτισμού πόσα πράγματα έχουν καταστρατηγηθεί,για το περιβάλλον που το καταστρέφουμε και τελικά ρώτησα τα παιδιά πως βλέπουν το μέλλον.Πήρα την καταπληκτική απάντηση από κάποιον μαθητή μου: Τρομακτικό. Έπρεπε να οδηγηθούμε στις τελευταίες ελπιδοφόρες για μένα λέξεις μετατρέπω ακολουθώντας το όραμά μου.Έτσι τους ρώτησα και τι κάνουμε εδώ όλοι αν το μέλλον είναι τρομακτικό,αν τα πράγματα είναι τόσο τελεσίδικα τι νόημα έχει η οικογένεια,το σχολείο,εμείς οι δάσκαλοι σας εδώ.Μόνα τους τα παιδιά μου έδωσαν πάλι την απάντηση «ελπίζουμε ότι κάτι θα αλλάξει»,και πως θα αλλάξει τους ρωτώ και πάλι καταλήξαμε ότι πρέπει να έχουμε έναν στόχο,ένα όραμα.

Προυπόθεση για μια τέτοια εργασία είναι κατ’εμέ να έχει ο δάσκαλος κάποια αρχική θεώρηση,κάποιο όραμα ας πούμε.Ετσι βλέποντας τις λέξεις είχα σχεδιάσει στο μυαλό μου έναν κορμό.Αυτή η αρχική ιδέα βέβαια εκτοξεύτηκε όταν άρχισε να υλοποιείται.Εδώ ήταν καταλυτική η συμβολή της δασκάλας της Ε’ δημοτικού του 1ου Δημοτικού σχολείου κας Ελένης Γιαννουλάκη.Η ίδια και η τάξη της που ασχολήθηκαν με το καλλιτεχνικό μέρος μπόρεσαν να απογειώσουν καλλιτεχνικά την εργασία μας συμπαρασύροντας και το υπόλοιπο σχολείο.Οι μαθητές της ΣΤ’ δημοτικού έγραψαν καταπληκτικά ποιήματα και σλόγκαν άλλοτε στα γαλλικά και άλλοτε στα ελληνικά και εγώ τα μετάφραζα.Όλα τα παιδιά έκαναν ζωγραφιές,χειροτεχνίες που μετά προσαρμόσαμε πάνω στο ταμπλώ μας.Η συνεργασία ήταν εκπληκτική καθώς και η παρουσία των παιδιών τα δύο Σάββατα που χρειαστήκαμε για να δουλέψουμε καθώς και λίγο την ημέρα των τριών Ιεραρχών.Μας χρειάστηκε ακόμα μία Κυριακή για να ολοκληρώσουμε.Πρέπει να τονίσω την συνεχή παρουσία της συναδέλφου όλες τις μέρες που εργαζόμασταν για να γίνει αυτό το μεγάλο κολλάζ.Το καταπληκτικό είναι ότι τα παιδιά από ένα σημείο και μετά κατηύθυναν τη πορεία της εργασίας για να καταλήξουμε στο: changer le monde commence par soi-même ( η αλλαγή του κόσμου ξεκινά από εμάς τους ίδιους ) και στο καταπληκτικό σλόγκαν : Suis la lumière de ton Coeur ! ( ακολούθησε το φως της καρδιάς σου !)

Θα ήθελα να συγχαρώ τους μαθητές μου για την επιμέλεια,την προθυμία και τη δημιουργικότητα που επέδειξαν.Είναι καταπληκτικό αλλά συνέχιζαν να γράφουν και να ζωγραφίζουν και μετά που είχαμε καταθέσει την εργασία μας στο Γαλλικό Ινστιτούτο και να κάνουν προτάσεις για μελοποίηση ποιημάτων.Μαθητές και των δύο σχολείων του 1ου και 6ου δημοτικού συνεργάστηκαν και αντάλλαξαν γνώμες για την εκπόνηση της εργασίας.Το σημαντικό είναι η πορεία μας ως το τέλος. Λίγο μας ενδιέφερε αν θα παίρναμε το Α’ βραβείο,το οποίο βέβαια ήρθε σαν ανταμοιβή του κόπου των παιδιών,της ευαισθητοποίησης τους και της δημιουργικής τους σκέψης.

Για την καλλιτεχνική υλοποίηση είχα την αμέριστη βοήθεια της συναδέλφου μου δασκάλας του α' δημοτικού κας Ελένης Γιαννουλάκη.


Το κείμενο επιμελήθηκε η Δασκάλα των παιδιών Κα Μαρία Μαρή



edit post